La situación del sistema educativo vasco ha ido empeorando desde 2012… No es una cuestión de herramientas, sino del sistema… Es el cambio que se está produciendo en nuestro sistema en relación con los modelos lingüísticos.

En este momento, según nos indica la evaluación de diagnóstico de 2017, casi un cuarto del alumnado del modelo D en ambas etapas no tiene suficientes competencias en euskera… La situación del modelo D ha cambiado completamente.

Estamos planteando un objetivo para todo el alumnado, sin ningún tipo de distinción ni separación, porque ese es nuestro objetivo social y lingüístico… yo estoy a favor completamente de que se mantenga este objetivo lingüístico común, pero tenemos que ser conscientes de la enorme dificultad.

El sistema educativo vasco es un sistema equitativo en lo macro y menos equitativo en lo micro. Nos hemos creído eso de que el sistema educativo vasco es un sistema equitativo. Pero más que equitativo, podríamos decir que se acerca a la mediocridad…

Es imprescindible deshacerse de Heziberri. No lo puedo decir más claramente.

Un reto de Kristau Eskola es construir el proyecto colectivo partiendo de una suma de proyectos.… Además del proyecto colectivo echo en falta una posición más proactiva de análisis, no tanto de lo que nosotros ofrecemos como red, sino una posición más reflexionada y profunda sobre el sistema educativo.

Lo que percibo de nuestro sistema educativo es que lamentablemente oscila en un péndulo todavía con demasiada energía entre la posición de una educación confesional y una educación que reniega de la espiritualidad porque la ha asociado a las experiencias vividas de una cierta imposición de una determinada fe.

A mí me gustaría que la situación evolucionase hacia la filosofía del concierto que puso en marcha el Partido Socialista en los años 80, que lamentablemente ha derivado, en el contexto neoliberal, a que si tú tienes metros cuadrados y profesorado titulado y además hay algunos que quieren ir a tu centro, pues te conciertan.

…nuestros posicionamientos tienen que centrarse más en la cuestión del bien común que en la cuestión de qué pasa con nuestros centros.

Creo que lo que nos toca a nosotros es renunciar a los copagos. Eso de partida. Pero, claro, si en un tiempo corto de tiempo no aparece una alternativa de financiación eso lleva a la quiebra y a la desaparición de los centros. El Gobierno Vasco debe revisar esta cuestión. Podría plantearse que haya centros concertados con “cero copago” y que deben estar dentro del sistema planificado.

HEIZE une honetan erronka baten aurrean dago: Eskola Publikoaren ahalduntze prozesuan laguntzea.

Ikastetxeetako eguneroko bizitzak ez du laguntzen hausnarketa pausatua epe ertainari begira egiten. Xede horrekin Euskal Eskola Publikoa Gaur, Bihar HEIZEko proiektu estrategiko bat da eta berak badu berariazko lan dinamika.

(Euskal Eskola Publikoaz Harro). Talde anitza dago topagune horretan, ikuspegi ezberdin askotakoak, baina hainbat helburutan bat egiten dugu eta Eskola Publikoren babesa da… Badakigu zein den gure egungo egoera. Egun batetik bestera egoerak ez dira aldatuko, baina hobekuntza bat bilatu nahi baldin badugu zeozer egin beharko dugu.

(Hezkuntza Sailarekin) badago sintonia bat helburuetan eta ditugun erronketan, egoeraren irakurketan ere bai. Horrek kokatzen gaitu agente aktibo moduan hobekuntza prozesuan.

Kode etiko baten lanketan ari gara. Izan ere, kode etiko horrek behar du partaidetza, prozesu sakon bat guztiek bertan beraien ikastetxea ikusi ahal dezaten… Justizia sozialaren mesedetan lanean ari den orok baduela gure elkartean lekua.

Batzuk ezagupenak transmititzearen aldekoak dira eta beste batzuk, ordez, konpetentziak jorratzearenak. Nire ustez ez dira kontran jarri behar bi kontzeptuak. Ezagupenak beharrezkoak dira konpetenteak izateko.

Esaten da arloak ebaluatu behar direla, zenbakiekin, baina konpetentziak ere bai. Hori ez da bidea. Honetan busti behar gara. Benetan bultzatu nahi baditugu konpetentziak, hauek ebaluatu behar dira, dituzten dimentsioak eta garapen mailak kontuan izaten.

Nahi badugu umeak eta gazteak beraien erabaki argudiatuak hartzea pentsamendu kritiko, pentsamendu analitiko, metakognizioa … hori guztia landu beharko da etengabe. 

Heziberrin artaziak hartu behar izan ziren baina ebaketa egin beharrean gehiketa egin zen aurreko curriculuma baino dentsoago bihurtuz… Halere, Heziberrik ekarritako aldaketariko positibo bat zeharkako konpetentziak nabarmentzea izan da. Gero nola gauzatzen dugun beste kontu bat da. 

Berritzeguneak berrikuntzaren lidergoa eduki behar du… aholkatzearena eta formazioa ematearena egiten da, baina berriztatzearena ez dakit lortzen den. Prestakuntzari dagokionez,  “investigación-acción-reflexión” eredua erabili behar dela uste dut.

XABIER MENDIZABAL

“Gure asmoa ez da izan adituez osaturiko hezkuntzaren behatoki tekniko bat sortzea. Ekimena irekiagoa da… Hau prozesu sozial eraldatzaile bat abian ezartzea da, dokumentu tekniko eta koherenteak egitetik haratago dagoena. Hezkuntza sistema iraunkor bat eraikitzeko ezin da eztabaida plano politikoan edo teknikoan bakarrik kokatu… Bestalde, erakundeetan ardurak dituztenak ere ez dira eztabaidan parte hartu beharko luketen bakarrak. Hiritarrei parte hartzeko aukera ere eman behar zaie… herrian dagoen jakinduria guztia jarri behar da horrelako prozesu bat elikatzeko eta  bideratzeko.”

«Galdera da hiritarrok eta bereziki klase sozial ertainek zein eskola publikoa nahi dugun jakitea. Planteamendu hau interes pertsonaletatik haratago doan gaia da eta denon artean abordatu behar dugun erronka soziala.«

“Eskola publikoak bere printzipio ideologikoak indartu behar ditu bere desegituratze prozesuari aurre egiteko, eta gaurko gizarteari hobeto erantzuteko. Hezkuntzaren merkantilizazioak aldeak sortu ditu ez sareen artean bakarrik, baita eskola publikoen artean ere.”

ANA EIZAGIRRE

«Ekimena oraingoz Ehigen eta Heize elkarteekin sustatuta dago, baina irekiak gaude aldi berean lan egiteko edozeinekin…orain, populazio jaitsierarekin eta finantzaketa mahai gainean jarri dugunean, badago gizarte zati bat kapaz dena ez planteatzeko eztabaida, uste dutelako eztabaidarekin galtzen dutela.»

«Orain euskal hezkuntza sistemak, bere identitatea eta bere herrian kokatuta egon behar den sistemak, erantzun behar dio kohesio sozialari eta ekitateari.»

«Nik nabaritzen dut batzarretan, jendearekin hitz egiten duzunean, koadriletan… jendea aldaketaren alde dagoela.»

Gure hezkuntza eztabaidak kontsumismo aktibistaz elikatzen dira askotan. Gutxitan aurkitzen ditugu hezkuntza eragileen gogoeta lasaiak, sakonak eta irekiak, ez bakarrik beretarren kontsumorako. Ekarpen horietako bat egin berri dute HEIZE eta EHIGE elkarteek «Euskal Eskola Publikoa, gaur, bihar» dokumentuaren bidez. Talde lana izan dela ahaztu gabe, Ana Eizagirreri eta Xabier Mendizabali ekoizpen honen amatasuna eta aitatasuna egotzi ahal zaie inor mindu gabe. Horregatik oraingo abagunea eurekin patxadaz solasteko une egokia iruditu zait. Batzuetan topaketa batera helburu batekin zoaz eta beste fruitu hobe batekin ateratzen zara. Hala gertatu zait Ana eta Xabierrekin izandako elkarrizketa honetan. Dokumentuaren alderdiak aztertu nahi izan nituen, baina azkenean gehiago hitz egin dugu prozesuez eta aktoreez. Uste dut merezi izan duela elkarrizketatuek ni eramaten uztea. Hemen eskaintzen dut elkarrizketa luze hau. Azkeneraino irakurtzen duena ez da damutuko. Sigue leyendo →