Egun on guztioi.

Ezer baino lehen nire eskerrona luzatu nahi diet Begoña Pedrosa Sailburuordeari eta Eusko Ikaskuntzari nire ikuspuntuak adierazteko aukera paregabe hau ematearren.

Beatriz (Akizuk) aurkezpenean iragarri bezala, nik irekiko dut “hezkuntzaren antolakuntza” jorratuko dugun hizlarien txanda, beti ere irailaren 11an ateratako emaitza kontuan hartuta eta hezkuntza hitzarmena helburu.

Azken hau da, hain zuzen, tokatzen zaigun ariketa zaila egitea: akordioa aurrera ateratzea, alegia. Gai honen inguruan hona hemen nire ardurak, zuekin partekatu nahi ditudanak : nola asmatu akordioa hain ezberdina eta plurala den gurea bezalako nazio batean? Nola bilatu oreka jakinda gizarte multikulturala garela eta euskal kultura eta hizkuntzaren altxorra gorde eta zaindu nahi ditugula? Nola elkar ulertu jakinda geruza sozialetan sailkatuta gaudela eta sailkapen hori areagotzen ari dela? Nola irten airoso ardatz identitario eta sozialaren arteko gurutzaketa horretatik? Nola onartu abiapuntutzat historian zehar heredatu dugun egoera? Ezberdintasunak ezberdintasun, nola topatu esparru komuna? Ez dirudi erreza denik, baina zailtasuna aukera bihurtu dezakegu. Tedescoren hitzetan: “Los acuerdos en educación son siempre difíciles, pero, si son necesarios, debemos hacerlos posibles”.